Bestemming bereikt...?

Dat wil zeggen: veel zuidelijker gaat niet meer lukken, of ik moet het bootje naar één van de eilanden nemen. Het weer (daar was het voor een deel toch om te doen) houdt niet helemaal over. Wel een redelijke 15 graden, en als het zonnetje doorbreekt kan het kwik oplopen tot een graad of 20. Maar dan moet ik wel de regenbuien zien te ontwijken. Volgens de berichten wordt morgen een "stranddag" (komt mooi uit, want ik zit er 50m vanaf), daarna wisselvallig. Eens kijken hoelang ik op één plek kan blijven zitten. Heb op zich nog wel een paar dingetjes te doen (administratie, keukenlampje vervangen, etc.)

Kalamata is een aardig stadje. Niets bijzonders, anders dan dat het aan de Middelandse zee ligt en een leuk stand heeft (maar daar is het toch echt te koud voor denk ik), en alles is binnen fietsbereik.

Gisteren dus nog wel even omgeving Sparta verkend. Van het oude Sparta zou niet veel te vinden zijn, maar het nabijgelegen Mystras was wel heel interessant: een verlaten Byzantijnse stad met een kasteel. Erg mooi om te zien. Jammer genoeg heeft mijn pas aangeschafte paraplu het met zijn leven moeten bekopen (en ik had 'm nog maar 3 dagen, maar ja wat wil je voor 5 euro).

Om in Kalamata te komen moest ik ook weer wat bergen over, wat ik toch wel geweldig vind, op de foto komt dat nooit zo over. Op het hoogste punt stond een restaurantje, model blokhut, waar ik maar eens wat ging eten. Er stond bonensoep op het menu (prima, ben nooit fan geweest van de Griekse keuken, en ben tot nog toe niet overtuigd geraakt van het tegendeel). Nog een babbeltje gemaakt met de enige klant (de eigenaar kon geen Engels) bij de open haard. Na afrekenen stond er ineens een borrelglaasje met doorzichtige vloeistof voor me. "Maar ik moet nog rijden!?". "Ah jo, dat ene glaasje...". Nou ja, probeer dan maar eens nee te zeggen, tegen de lokaal gestookte lekkernij. Dat heb ik dus ook niet gedaan. Het bleek een soort grappa te zijn. Ondanks dat toch veilig aangekomen op de voorlopige bestemming