Het Mistige woud

Van het surfen in Quepos is helaas niet veel terecht gekomen: Toen ik aan de beurt was begon het een beetje te miezeren (daar hadden ze in de reisbrochure nix van gezegd!). Ik had de groep die voor mij was even bekenen, en dat vond ik al vermoeiend! Daarbij begon ik ook een beetje een verkoudheidje te ontwikkelen. Genoeg excuses, zou ik zo zeggen! Nou ja, ik geloof dat ik verder op in de reis nog een kans krijg.

Van Quepos zijjn we naar Monte Verde (=groene berg) gereden. Een natuurpark op een berg (vandaar de naam) waar het weer heel wat anders was. Het park dankt zijn bekendheid (!) aan het feit dat het er altijd mistig is, wat een soort mistieke sfeer geeft. Helaas was het daar nog regenseizoen (duurde daar wat langer dan in de rest van CR), dus heb ik maar een regenjas gekocht. Behalve een wandeltocht door het oerwoud, heb ik me ook nog laten verleiden tot vanallerlei activiteiten, zoals daar zijn: canopying (= "bladerdakken" = het-via-een-kabel-van-boomtop-naar-boomtop-glijden), en bridging (= wandeltocht via paden en diverse hangbruggen die tussen bergen gespannen zijn). Die eerste was toch wel rete-spectaculair, met als "tropische verrassing" nog een "tarzan-swing": vanaf een toren van een meter of 15 werd je naar beneden geslingerd!
Vanmorgen dus die bruggenloop gedaan. Ook leuk, maar een stuk minder spectaculair. Daarna in het busje gestapt en na een paar uurtjes aan beland in Liberia, waar ook weer vanallerlei avonturen te beleven zijn (en het weer gewoon 35 graden is!)

Hasta la Pasta!